Urban Age

Bu projede ekibimiz, Istanbul’un iç içe geçmiş iki tanımlayıcı özelliğini inceledi: silueti ve vadileri. Tarihi Yarımada’nın muhteşem silueti, topografyasının akıllıca kullanılmasının bir sonucudur. Bu siluetin korunmasına yönelik ilk öneri, 1936 Prost Planı’nın şu kuralına dayanıyordu: “”sokak girişi denizden 40 metre yüksekte yer alan hiç bir yapı, 9,5 metre bina yüksekliğini geçemez.”” Bu prensip günümüzde de geçerliliğini korumaktadır ve Tarihi Yarımada’nın günümüze kadar korunmasını sağlamıştır. Ancak şehrin hızlı kentleşmesi, yeni yerleşimlerin kuzeydeki ormanların kenarlarına kadar uzanmasına yol açmış, bu da şehrin hakim ve kendine özgü coğrafi özellikleri ve farklılıkları göz ardı edilerek bu özgün topoğrafyayı homojen bir örtüyle adeta gizlemiştir. Vadiler, kent içindeki hava sirkülasyonunu düzenleyen ekolojik koridorlar görevi görürken aynı zamanda yağmur sularını toplayıp kıyıya yönlendirir. Ancak şimdiye kadar bu vadiler kentleşmenin önünde engel olarak görülmüşlerdir: nehir yatakları ve kıyıları, zamanla bazen yasa dışı, yetersiz altyapı ve sosyal olanaklara sahip apartman bloklarıyla doldu.